فاطمه رمضانی(2)
ایا مراحل رنجش زدایی را انجام میدهیم ... ؟
1) اولین مرحله من باید قبول کنم وسهم خودم را در این رنجش ودلخوری بینم
2) مرحله بعدی، باید قلبا اقدام کنم نه فورمالیته ، تا موفق شوم که دلخوری را از بین ببرم .
3) دیدن سهم خودم در این دلخوری
" من بی تقصیرم بر داشت انها اشتباه بوده"
"بابا اینها هر طور حرف میزنی دلخور میشن .... جنبه ندارن "
"اینا خود خواهند فکر میکنند هر چه خودشان میگویند درست است"
و صد ها بهانه دیگر که بخواهیم طرف را مقصر قلم داد کنیم
این زمینه های فکری باعث میشود من خودم را بی تقصیر بدانم ودر موقع بحث وگفتگو اولا حالت تدافعی داشته باشم دوما فقط بدنبال مطالبی هستم که طرف را محکوم کنم. مسلما نه تنها به نتیجه مطلوب نخواهم رسید، بلکه ، مسایل و حرف های جدید تر و دلخوری های بیشتری بیش میاید.
اما راهکار من ..
1- سعی میکنم رفتار و گفتارم طوری باشد که کسی از من دلخور نشود(که گاهی بیش میاید...)
2- حالا که میخواهم سهم خودم را ببینم ایا هوشیار شدم یا عناد به خود بیدا کردم ؟
3 - ارزیابی صادقانه خودم....کمک بسیاری به من خواهدکرد.
4- رنجش زدایی از خودم (با تمرین مداوم (
5- رنجش زدایی از دیگران.گوش دادن به تمام حرفهایشان وداوری وجدانی خودم که گاهی با یک عذر خواهی کوچک تمام میشود منوط به اینکه روحیه کمال طلبی نداشته باشم.
من خودم فکر میکنم توقع زیاد چه از خودم چه از دیگران باعث رنجش دائمی خواهذ شد
فاطمه رمضانی
