تصویر مفهومی
دوشنبه, ۲۵ خرداد ۱۳۹۴، ۰۸:۵۴ ب.ظ
سیمرغ
خودشناسی، انسان شناسی، ارتباط با خدا، عرفان، روانشناسی
طبقه بندی موضوعی
-
تکنیک
(۶۸)-
مکمل
(۳۱) -
عبارات جایگزین
(۵)
-
-
کارگاه های خودکاوی
(۱) -
مقالات
(۱۳) -
کتابخانه
(۳۶) -
سخنان برگزیده
(۵۳)-
گوهر هفته
(۱۵) -
حکایت ها و مثل ها
(۳۷)
-
-
پیام سیمرغ
(۲۹) -
تصاویر مفهومی
(۳۸) -
شکرگزاری
(۶) -
انسان موفق
(۴) -
نریشن
(۶) -
برگزیده ها
(۹)
پیوندهای روزانه
پیوندها
- موسسه مطالعات و تحقیقات زنان
- موسسه صدیقین
- رهیاب
- کارآفرینان جوان
- کانون انسان پاک- زمین پاک
- مدرسه ترویج و حمایت گری پرتو
- فکر نو
- انجمن زنان مدیر کارآفرین
- مدرسه کارآفرینی خورشید
- بنیاد توسعه کارآفرینی زنان
- انجمن مطالعات خانواده در ایران
- انجمن زنان پژوهشگر تاریخ
- پژوهشکده علوم شناختی
- انجمن روانپزشکی کودک و نوجوان ایران
- موسسه مادران امروز
در این تصویر دو دیدگاه وجود دارد
یکی استفاده از امکانات موجود بدون تاسف خوردن برای گذشته که دیگر نیست و بودن در لحظه ی حال
دیگری انکه به جای تلاش برای بهبود اوضاع رویاهایمان را کوچک و کوچکتر کنیم
با دیدن این تصویر اول از همه دوران کودکی خودم را حس کردم که چقدر خارج از حال وهوای بزرگترها وشایدمشکلات انها همیشه به فکر بازی کردن وگذراندن لحظات شاد برای خودم بودم وبه نگرانی های بزرگترها و اطرافیانمان توجهی نداشتم مثل جریان بمب باران وقتی که اژیر قرمز می کشیدندهمه بزرگترها هراسان به پناهگاهها میرفتن ومن را با خودشان میبردندولی من به چشم یه بازی نگاه میکردم البته اگر انها هم همان دید من را داشتندانقدر نگران نبودندچون سرنوشت انسانها از قبل نوشته شده است.
واز جنبه دیگر ان مابایدمواظب امکانات وداشته هایمان باشیم وان را هدر ندهیم اگر ان داشته هایمان را از دست دادیم دیگر غصه خوردن فایده ای ندارد باید راه چاره ای پیدا کردواز حداقل امکانات باقی مانده استفاده بهینه کرد وبا ارامش وتدبیرمیتوان کشتی به گل نشسته رااز طریق دیگری مثل دید این کودک هابه اب برگرداندالبته منظورم از کشتی به گل نشسته مشکلات زندگی هست که میشه با تدبیر ان را حل کرد.
واز جنبه دیگر ان مابایدمواظب امکانات وداشته هایمان باشیم وان را هدر ندهیم اگر ان داشته هایمان را از دست دادیم دیگر غصه خوردن فایده ای ندارد باید راه چاره ای پیدا کردواز حداقل امکانات باقی مانده استفاده بهینه کرد وبا ارامش وتدبیرمیتوان کشتی به گل نشسته رااز طریق دیگری مثل دید این کودک هابه اب برگرداندالبته منظورم از کشتی به گل نشسته مشکلات زندگی هست که میشه با تدبیر ان را حل کرد.
سلام به نظر من از دو جهت میشه نگاه کرد یکی اینکه مثل بچه ها باشیم و زیاد روی مشکلات و سختیها و نداشته هایمان توجه نداشته باشیم و از اندک چیزهایی که داریم استفاده کنیم و لذت از زندگیمون ببریم از جهتی دیگر اینکه ما باید تلاش کنیم تا همه چیز را درست کنیم نه اینکه خودمان را بیخود سرگرم مسایل دیگر کنیم باید بلند شیم و همه چیز را درست کنیم
سلام بنطر من ازدو نگاه میشود به این تصویر نگاه کرد یکی کودک که در حال زندگی میکند واز آنچه که دارد لذت میبرد و نگاه دوم که نگاه بالع است که از امکاناتی که در اختیارمان است بهترین استفاده را بکنیم و شرایط را تغییر دهیم و به اندک داشته مان اکتفا نکنیم
سلام بنطر من ازدو نگاه میشود به این تصویر نگاه کرد یکی از نگاه کودک که در حال زندگی میکند واز هر انچه که دارد لذت میبرد و نگاه دیگر نگاه بالع که امکانات را باید دید و برای تغییر شرایط بهترین استفاده را از امکانات کرد به کم اکتفا نکرد
این تصویر نشان میدهد که در گذشته نباشیم گذشته در گذشته در لحظ زندگی کردن وخودمان را در هر شرایتی از زندگی تتبیق بدهیم لذت ببریم از داشته هایمان
همیشه از حداقل امکانات استفاده کنیم و از آنها لذت ببریم
نظر من اینه که چقدر خوب میشه که در مشکلات و کم و کاستیهاى زندگى خیلى خودمان و اطرافیانمان را ناراحت نکنیم و مانند کودکان که از چیزهایى که در ان لحظه در اختیار دارند و از انها لذت میبرند ما هم از چیزها و ارزشهایى که داریم استفاده بهیه کنیم و لذت ببریم.
و یک نظر دیگه اى که درباره این تصویر به ذهنم رسید اینه که قدر داشته هامون و منابع طبیعى و زیباییها و امکاناتى که خداوند در این جهان هستى براى ما به وجود اورده هم صحیح استفاده کنیم هم اینکه بیشتر قدرشان را بدانیم.
سلام.
به نظر من این تصویر نشان می دهد که نگاه کودکان ورای مسایل ادراکی ما بزرگترهاست.
در زمان کودکی جهان و مفاهیم پیچیده و خیلی از عوامل طبیعی را گسترده تر و عمیق تر درک می کردیم. اما هر چقدر که بزرگتر می شویم همه چیز به نظرمان کوچک و محدود می آید. مثلا ما خانه ها و خیابان ها، حتی طول زمان در کودکی برایمان بسیار بزرگ و طولانی بودند ، اما با رفتن به همان مکان ها ، آنها را خیلی کوچک می بینیم.
در کودکی با ظرفیت خاص و ویژه ای در اندیشه و احساس نسبت به درک مسایل هستی برخورد می کردیم اما الان قدرت عقل اجازه نمی دهد
چقدر معنای زندگی در کودکی زیباتر از بزرگسالی است.
شاید همان برخورد با نگاه بالغ و نگاه کودک درونمان می تواند ما را در درک این تصویر کمک کند
هر چند که کشتیها به گل نشستند اگ ما بخواهیم میتوانیم کشتی دیگری را در آب به حرکت درآوریم با دید مثبت وداشتن همت میتوان از شرایط محدود بهره برد
منم با اون دوستمون موافقم که تو اوج مشکلات بچه ها تنها کسایی هستند که به اطراف کاری ندارن واز حداقل چیزای اطرافشون لذت میبرن
به نظر من از دو دیدگاه میشه این تصویر رو بررسی کرد. یکی اینکه کودکانه به دنیای اطراف نگاه کردن . بچه ها در اوج مشکلات اطرافشون سرگرم لذت بردن از اندک وسایل و به بازی گرقتن آنها و لذت بردن از زمان حال واندک امکانات موجود است .و دیگری بی توجهی به شرایط بحران و به استقبال شرایط وخیم تر رفتن بدون اینکه به فکر آینده باشیم و راه چاره ای بیابیم . نمی دونم چرا منو یاد کتاب چه کسی پنیر مرا جا به جا کرد انداخت .اینکه هر چقدر شرایط بدتر میشه با پذیرش آن و بدون ایحاد تغییر و یافتن راهکار خواسته ها و نیازهامون رو با شرایط هماهنگ میکنیم . از کشتی های واقعی به گل نشسته رسیدن به قایق های کاغذی.
یا همان استفاده بهینه از انچه در طبیعت و دور وبر ما وجود دارد .
من هر چه باین عکس نگاه کردم جز تاسف چیزی به ذهنم نرسید .
تاسف برای از دست دادن انچه که در طبیعت وجود دارد وما تا ان ها را داریم وقدرشان را نمیدانیم.
مسلما این در تمام ابعاد زندگی ما و درطبیعت صدق میکند .
تاسف برای از دست دادن انچه که در طبیعت وجود دارد وما تا ان ها را داریم وقدرشان را نمیدانیم.
مسلما این در تمام ابعاد زندگی ما و درطبیعت صدق میکند .
به نظر من این تصویر زندگی کردن در زمان حال را نشان می دهد و اینکه از داشته هایمان لذت ببریم و استفاده کنیم و بر روی چیزهای از دست داده تمرکز نکنیم .
این دو کودک بی توجه به خشک شدن دریا از همان مقدار اندک آبی هم که باقی مانده استفاده می کنند که شاید فردا آن هم نباشد و با وجود قایقهای واقعی با همان قایق کاغذی خود از زمان خود لذت می برند .
این دو کودک بی توجه به خشک شدن دریا از همان مقدار اندک آبی هم که باقی مانده استفاده می کنند که شاید فردا آن هم نباشد و با وجود قایقهای واقعی با همان قایق کاغذی خود از زمان خود لذت می برند .
از نضر من این تصویر بیان کننده این است که نعمتها یا فرصتهایی را از دست داده ایم والان نشسته ایم وهیچ تلاشی نمیکنیم برای لذت بردن از آنچه داریم وتلاشی نمیکنیم که راه کاری پیدا کنیم تا از فرصتهای کوچک بهترین ها را خلق کنیم، نشسته وخیره شده ایم تاببینیم این فرصت کوچک یا نعمت اندک چه زمانی تمام میشود، وقایق کاغذی روی آب نشان دهنده حسرت خوردن گذشته است وبه حالت خزیده بودن دونفر ونگاه کردن به آب وقایق نشانه نداشتن امید است یا میتوان بهتر گفت ناامیدی را بیان میکند.