وقتی که راه نمی روی زمین هم نمی خوری. این "زمین نخوردن" محصول سکون است نه مهارت .
وقتی تصمیم نمی گیری وکاری نمی کنی ، مسلما اشتباه هم نمی کنی ؛ این "اشتباه نکردن" محصول انفعال است نه انتخاب .
خوب بودن به این معنی نیست که درهای تجربه را برخود ببندی و فقط پرهیز کنی ؛ خوب بودن در انتخاب های صحیح ماست که معنا پیدا کرده و شکل می گیرد .
اشتباه کنید اما آن را مجددا تکرار نکنید !!!
املای ننوشته غلط هم ندارد
حقیقت به راستی ساده است.....
یاد بگیرید که ببخشید؛ بدون آنکه هرگز به پاداش آن فکر کنید.
این است راهى که از طریق آن مى‌توان به گنجهاى بهشت دست یافت.
هر گاه در باره کاری شک دارید از خود بپرسید :
آیا اینکار درست(صحیح) است؟ آیا لازم است؟ آیا از روى مهربانى است؟
همینطور میتوانید از خود بپرسید: اگر انگیزه‌ام فقط عشق بود چکار میکردم؟
قبل از آنکه بتوانید زندگى‌تان را بهبود بخشید و میزانى براى خوشبختى بدست آورید، باید یاد بگیرید که هر روز کارى را فقط از روى عشق خالص انجام دهید. یعنی درمقابل انجام آن هیچ چیز طلب نکید.- نه تشکر ، نه خوشحالى.
این فرصت را با دقت انتخاب کنید. سپس کار بخشیدن چیزى از خود به دیگران را با تمام قلبتان انجام دهید.
زمین مدرسه ایست که در آن روح از نظر معنوى به بلوغ میرسد. وقتی تحصیلات روح کامل شد خودش باید تصمیم بگیرد که چه چیزهایى متعلق به قلمرو ازلی و ابدى حقیقت است و چه چیزهایى تنها سایه اى از حقیقت می‌باشد.
پنجره بهشت : این است پنجره اى که همه جستجوگران حقیقت در تلاش گشودنش هستند.
وقتی از خدا میخواهید: لطفا حقیقت را به من نشان بده ، در حالیکه هنوز از استعدادهای خودتان استفاده نکرده اید، نمى‌توانید انتظار داشته باشید که در آینده استعداد بزرگتر، حقیقت بزرگتر را کشف کنید.
زندگی یک راز است تا هنگامیکه در راه آن (روح الهی) قدم گذاشته و به این آگاهى برسیم که میتوانیم خالق دنیاى خودمان باشیم.
قوانین معنوی در درون ادبیات و فرهنگ ما جاسازى شده‌اند.
حقیقت هیچگاه مخفى نیست. حقیقت همواره در دسترس روحى است که مى‌خواهد قدم بعدى را بردارد.
وقتى حقیقت را طلب مى‌کنید و در قلبتان خلوص دارید، روح الهى شما را یک قدم به خانه ، به خدا ، نزدیک‌تر میکند.
حقیقت براستى ساده است. پس چرا همه از آن باخبر نیستند؟ زیرا بیش از حد ساده است.
از زبان روح بشنوید
اثری ماندگار از سری هارولد کلمپ
چرا سرگردانی؟؟
چراسردر گمی؟؟
چرا این اتفاق رخ میدهد؟
هر کاه کسی از مرحله شکستن خود کاذب عبور کند،مدت زمانی را در سردرگمی وسرگردانی میگذاراند تا بتواند آرام آرام به سمت خود حقیقی میل کند ودر آن راستا قرار بگیرد.
ریشه این سرگردانی به قول متیو آرنولد ،آن است که فرد میان دو دنیای مرده ودنیای هنوز کاملا زاده نشده معلق مانده است،
بنابراین نه شغلی دلچسب است،نه رابطه ای ،نه انگیزشی، ونه هیچ چیز دیگری برای کسی که هنوز روحش را پیدا نکرده است جالب نخواهد بود .
ودر این زمان گذار فقط خواندن شعر،گوش دادن به موسیقی،قدم زدن در طبیعت،ودل دادن به کلام خودشناسی شاید التیامهایی برای این دوران باشند.
جیمز هالیس
کتاب مرداب روح
شیوانا همراه کاروانی از راهی می گذشت. در این سفر با مردی تاجر هم سفر بود که به قصد تجارت با تنها پسرش سفر می کرد.
مرد تاجر بسیار دقیق و پرکار بود و به هر آبادی که می رسیدند بخشی از اجناس خود را به تناسب وضعیت مالی اهالی به آنها عرضه می کرد و از آنها جنس هایی که مناسب می دانست می خرید و به راه خود ادامه می داد.
روزی یکی از حامیان دولت از بهلول پرسید : تلخ‌ترین چیز کدام است؟
بهلول جواب داد : حقیقت است
آن شخص گفت : چگونه می‌شود این تلخی را تحمل کرد؟
بهلول جواب داد : با شیرینی فکر و تعقل !!!
خوشبختی از آن کسی است که در فضای شکرگزاری زندگی کند، چه دنیا به کامش باشد و چه نباشد، چه آن زمان که می دود و نمیرسد و چه آن زمان که گامی برنداشته، خود را در مقصد می بیند . چرا که خوشبختی چیزی جز آرامش نیست و هر کس که این موهبت الهی را دارد، خوشبخت است
